لطفا نظراتون يادتون نره... 

                                                                      اینجا در قلب من حد و مرزی

برای حضور تو نیست

به من نگو که چگونه بی تو

زیستن را تمرین کنم

مگر ماهی بیرون از آب

می تواند نفس بکشد؟؟؟

مگر می شود هوا را از

زندگیم برداری و من

زنده بمانم؟؟؟

بگو معنی تمرین چیست؟؟؟











بریدن از چه چیز را تمرین کنم؟؟؟

بریدن از خودم را؟؟؟

                    

زندگی شاید آن لبخندی‌ست، که دریغش کردیم


زندگی زمزمه پاک حیات‌ست، میان دو سکوت


زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست


لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی‌ست


من دلم می‌خواهد


قدر این خاطره را دریابیم.

 

                                                                      زندگی درک همین اکنون است


زندگی شوق رسیدن به همان


فردایی است، که نخواهد آمد


تو نه در دیروزی، و نه در فردایی

ظرف امروز، پر از بودن توست


شاید این خنده که امروز، دریغش کردی


آخرین فرصت همراهی با، امید است

 

                              

شبی از پشت یک تنهایی غمناک و بارانی



تو را با لهجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم.



تمام شب برای



با طراوت ماندن باغ قشنگ ارزوهایت دعا کردم.

 

                                                                     زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست


زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست


رود دنیا جاریست


زندگی، آبتنی کردن در این رود است


وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده‌ایم


دست ما در کف این رود به دنبال چه می‌گردد؟


هیچ!!!

 

نشانی من





من نشانی از تو ندارم اما نشانی ام را برای تو می نویسم:



درعصرهای انتظار،به حوالی بی کسی قدم بگذار!



خیابان غربت را پیدا کن و وارد کوچه پس کوچه های تنهایی شو!



کلبه ی غریبی ام را پیدا کن،



کناربیدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهای رنگی ام!



درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خیس پنجره برو!



حریر غمش را کنار بزن! مرا می یابی



 

آدمهای ساده را دوست دارم.


همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند.

همان ها که برای همه لبخند دارند.


همان ها که همیشه هستند،

برای همه هستند.

آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد؛



عمرشان کوتاهاست.



بسکه هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوءاستفاده می کند



یا زمینشان میزند یا درس ساده نبودن بهشان می دهد.




آدم های ساده را دوست دارم . بوی ناب “آدم” می دهند. . .

 

امشب دوباره غرق در تمنای دیدنت

سرمه ی انتظار به چشمانم میکشم

امشب دوباره تو را گم کرده ام

میان آشفته بازار افکار مبهمم

توی کوچه های بی عبور پاییزی

دستان گرمت را .. نگاه مهربانت را .. شانه های بی انتهایت را

منتظر نشسته ام


آخر قصه ی ما را همان اول لو دادند


همان جایی که گفتند: یکی بود و یکی نبود . . .



گـاه گاهـی دل من می گیرد

بـیـشـتر وقـت غروب

آن زمان که خدا نـیـز پر از تـنـهایـیـست

من وضـو خواهم سـاخـت

از خـدا خواهم خواست که تو تـنها نشوی

و دلـت پر ز خوشی های دمادم باشد


چقدر دلم هوایت را می کند

حالا که دگر هوایم را نداری...!


نميــــــدانم

تعبيـــــر نگاهت

خداحافظيست

يا انتــــــظار ؟!


از خواب پريدم

چشام پر اشک بود

بلند شدم و يه راست رفتم سمت کمد

تنها يادگاری از تو

عطرت بود که روی پيرهنم جا مونده بود

سر کشيدم بوی نبودنت رو

از توچـه پنهــان

گــاهی برایـم آنقـدر خواستنی می شوی

که شـروع می کنم

به شمــارش تک تک ثانیـه

برای یک بار دیگـر رسیـدن

به بوی تنت ...


پيشاني اَت بُقعه ي هَميشــه اَمن ياد ِ من است ...

مي بوسَمش شايـــد از پُشت اين ضَريـح حــاجت رَوا شوم !!!


چه روزنه امــیدی ممکن است باشد ؟!

وقتی نداشته ها بیــشتر از داشته هاست



منو بفهم

وقتي جز رفتن

واسم راهي نمونده


من خوبم ...خسته نیستم ... فقط

گاهی دستم به این زندگی نمی رود !!


شکستم


نه آن زمان که رفتی ..


همان وقت که گفتی می روی ..


هيچ كس

ويراني ام را حس نكرد

روز رفتنـــت را به خاطـــــر داری ؟

کفــــــش هایــــت را بغل کــــــرده بــــودی . . .

مبـــــادا صدایـــــش گوش هایـــــم را آزار دهـــــــــد ! ! !

نـــــوک ِ پا ، نـــــوک ِ پا دور شــــدی

از همیـــــن گوشــــه کنــــار

.

.

.

و امــــــــروز

بی ســــــر و صـــــــــدا پیدایـــــت شد

تـــــا بــــه رخ نکشـــــــــی اشتباهاتـــــــــــــم را

ایـــــن بـــــار کفــــش هایـــــت را می دزدم

مبــــــــــادا فکـــــر ِ رفتــــــــــن به ســـــرت بزنــــــــد


گمـــــــــان می کـــــردم وقتــــــــی نبـــاشم

دلـــــت می گیـــــرد

1 روز

1 ماه

1 سال

از رفتنــــــم می گذرد . . .

چه خیـــــال ِ بیهوده ای

وقــــتی دلت با دیگریســــــــت ...



مـَــن ..

طَعـــم شیرین یافتن را

در طَعم تلــخ از دَست دادن یافتــَـم

و در این میان

سَهم من تنهـــــا یک یادَت به خیر

ساده بود ..


من ميشم عروس دنيا
تو بيا و داماد روزگارم باش...

شبــهایم پــُــر شــده از خواب هایی که در بیــداری انتظارش را دارم

می دانــی بیا بنشین اینجــا تا برایت کمــی دَردُ دل کنم ...

از تو چــه پنهان ، شبهــا در خواب ، رخت ِ عروســی را به تن دارم

که دامادش تــویـــی

خوشحال کننــده است نــه ؟

اما همیشــه رخت ِ عروســی ، خبــر از مــرگ بوده !!!

نکنـــد نیاییُ من اینجــا از غصه دلتنگــی ِ نیامدنت

بمیـــرم ؟!!!

تو تعبیـــر ِ خواب بلــدی دلکــــم ؟

بیــا تعبیـــر کن که تا تو فاصلــه ایی نمــانده

بیــا و دلخــوشیم را برایم به باور تبدیل کن

فقط بیـــا

بودنت را می خواهم ... "


در آغوشـم که می گیــری

آنقــدر آرام می شوم

که فـَـراموش می کنم

بـایـد نفس بکشم ...


اين روزها …

يا به تو مي انديشم،

يا به اين مي انديشم، که چرا !؟

به تو مي انديشم ...!!


با ساعت دلم

وقت دقیق آمدن توست!

من ایستاده ام:

مانند تک درخت سر کوچه

با شاخه هایی از آغوش

با برگ های از بوسه

با ساعت غرورم اما !

من ایستاده ام:

با شاخه هایی از تابستان

با برگ هایی از پاییز

هنگام شعله ور شدن من!

هنگام شعله ور شدن توست!

ها . . . چشم ها را می بندم

ها . . . گوش ها را می گیرم

با ساعت مشامم

اینک:

وقت عبور عطر تن توست 

                                                                                     چه بي پروا رفتنت را به نظاره نشستم

در شامگاهي كه زمين بوي بهار نارنج مي داد

شايد تو قدم هايت را سست برمي داشتي

تا واژه اي ديگر را از من بشنوي

واژه اي از جنس خواهش

ومن منتظر بودم

تا صداي التماسم را از لابه لاي سكوت تلخم بشنوي

اما نشنيدي و رفتي

تا من روزها آمدنت را

در انتهاي كوچه اقاقي به انتظار بنشينم...



پی نوشت۱:

دلم تكيه زده به ديوار دلتنگي...

(خیلی دلگیرم ازت)

پی نوشت ۲:

**غیرت یعنی اینکه

نذاری از غیر آسیبی به عزیزت برسه

نه اینکه خودت بشی عذاب...

پی نوشت ۳:

**خدایا ایوب را بیاور زمین

میخواهم از صبر برایش بگویم...

پی نوشت ۴:

**سخت ترین لحظات زندگی ام جایی است که

به خاطر دیگران لبخند میزنم

و به خاطر تو از درون میگریم

پس سهم خودم کجاست؟!!

پی نوشت ۵:

راستی یادت باشه

سکوت همیشه نشانه رضایت نیست

شاید کسی داره خفه میشه پشت یه "بغض"...

پی نوشت۶:

بعضی وقتا یه چیزایی رو نباید کامل نوشت!

باید،ادامه اش رو سیر گریه کرد...